Niettemin berichtten veel nieuwsuitzendingen pas over het geweld in Jeruzalem nadat een alom veroordeelde mars was georganiseerd door een extreemrechtse, marginale Israëlische groepering.  

De “TikTok Intifada”

Het Palestijnse geweld nam toe na een verontrustende online-uitdaging.

Op 15 april, de tweede dag van de ramadan, viel een Palestijnse man twee ultraorthodoxe Israëlische jongens aan op de sneltram van Jeruzalem. De beelden van de niet-uitgelokte aanval gingen viraal op de video-sharing-app TikTok. In de dagen die volgden, meer  en  meer clips van aanvallen op Israëlische burgers begonnen die op het platform.

De alarmerende ontwikkeling werd al snel de TikTok Intifada genoemd , een verwijzing naar de Arabische term voor een gewelddadige opstand. “Er is een wedstrijd voor likes en views”, vertelde een 15-jarig slachtoffer aan Ynet. “Je krijgt allebei een video van een Arabier die een ultraorthodoxe man slaat.”

Niet gemeld: 200% toename van terrorisme tijdens ramadan

Daarentegen hebben de Palestijnen – en de media – het geweld ogenschijnlijk toegeschreven aan een besluit van de Israëlische politie om de stroom voetgangersverkeer naar de oude stad van Jeruzalem te beheersen door barricades te plaatsen voor het plein dat naar de Damascuspoort leidt.

Palestijnse facties in de Gazastrook noemden de beweging een “strijd tegen nederzettingen en pogingen om [Jeruzalem] te judaïseren”. De premier van de Palestijnse Autoriteit, Mohammad Shtayyeh, prees de rellen vanzijn kantals “taferelen van heldendom die opduiken uit de straten en steegjes van de stad Jeruzalem … [die] bevestigen nogmaals het mislukken van de Israëlische plannen om de Heilige Stad te judaïseren.”

Ondertussen riep Ayman Odeh, hoofd van de Gezamenlijke Arabische Lijst van Israël, die maar liefst zes zetels in het parlement heeft, ook op tot geweld : “Dit [de botsingen] zullen het geval zijn totdat de intifada ten einde loopt … [en wij] de Palestijnse vlag hijsen boven de Al-Aqsa-moskee, boven de kerken en boven de poorten van Jeruzalem, ”zei hij.

Verloren in de mix is ​​dat de Israëlische politiechef Kobi Shabtai expliciet maakte dat “de status quo die mensen verbiedt om in het gebied rond de Damascuspoort te zitten al meer dan tien jaar bestaat”. Wat ook niet werd gemeld, is het feit dat het Palestijnse geweld tijdens de ramadan bijna altijd stijgt , met historische gegevens die wijzen op een toename van 200 procent in terroristische aanslagen.

Dan is er de interne Palestijnse politiek om te overwegen. Voor de terreurgroep Hamas, die Gaza controleert, evenals de president van de Palestijnse Autoriteit Mahmoud Abbas, die in wezen de Westelijke Jordaanoever regeert, vormde de onrust een handig excuus om de aandacht af te leiden van de problemen waarmee ze werden geconfronteerd voorafgaand aan de geplande parlementsverkiezingen. (die uiteindelijk werden geannuleerd door Abbas).

Toen kwam 22 april, toen een extreemrechtse protest werd georganiseerd door de Israëlische groep Lehava. Ongeveer 300 Israëlische Joden, voornamelijk jonge mannen, marcheerden naar de Damascuspoort. Hoewel deelnemers journalisten vertelden dat ze demonstreerden tegen voortdurende aanvallen op Joodse inwoners, riepen ze onaanvaardbare racistische leuzen, waaronder “Dood aan de Arabieren”. Anderen gooiden stenen en zetten vuilnisbakken in brand.

Gelukkig slaagde de politie erin om de extremisten uit elkaar te drijven voordat ze de Palestijnen bereikten, die opnieuw in opstand kwamen.

“We staan ​​protest toe in naam van de vrijheid van meningsuiting, maar we zullen actie ondernemen tegen elke vorm van geweld”, aldus een politieverklaring voorafgaand aan het Lehava-initiatief. Burgemeester Moshe Lion probeerde naar verluidt de gebeurtenis te voorkomen, maar de politie vertelde hem dat er geen wettelijke basis was om dit te doen.

Bovendien veroordeelden Israëlische politici het incident snel. “We handhaven de vrijheid van aanbidding zoals elk jaar, voor alle inwoners en alle bezoekers van Jeruzalem”, benadrukte premier Benjamin Netanyahu en voegde eraan toe: “We eisen naleving van de wet en ik roep op tot kalmte aan alle kanten.”

Terwijl er een week was verstreken sinds het begin van de TikTok Intifada, begonnen veel reguliere media pas aandacht te schenken aan de rellen in Jeruzalem na de Lehava-mars. En de krantenkoppen die naar voren kwamen, waren verstoken van cruciale context.

De Huffington Post publiceerde een artikel met de titel: ” Israëlische extremistische groep zingt ‘dood aan Arabieren’ tijdens protesten in Jeruzalem .” ABC News in Australië publiceerde het verhaal onder de soortgelijke kop: “Waarom zingen bendes in Jeruzalem ‘dood aan de Arabieren’?”

CNN ,  CBS News en verscheidene anderen volgden op de voet. De eerste alinea van een  artikel in de New York Times bevatte de zin: “ Het geweld brak uit toen een extremistische joodse suprematie-groep door de stad marcheerde.” Vice News merkte op dat “de Palestijnse autoriteiten hun bezorgdheid uitten over het groeiende geweld van de extreemrechtse groeperingen”, maar liet met name het deel van de verklaring achterwege waarin de Palestijnse president Abbas de Palestijnse relschoppers prees voor hun “standvastigheid tegenover Israëlische plannen gericht op om de heilige stad te beheersen. “

Waar waren deze mediakanalen toen Palestijnen Joden aanvielen in een gezamenlijke campagne? Waar waren ze toen Eli Rozen, een joodse inwoner van Jeruzalem, bijna werd doodgeslagen door een Palestijnse menigte? Of toen Yahya Jardi werd achtervolgd door meerdere aanvallers, tegen de grond werd geschopt en zijn auto in brand werd gestoken?

In plaats van het volledige beeld van het verhaal te schetsen, grepen de media schijnbaar de gelegenheid aan om Israël te besmetten met de verachtelijke acties van een radicale organisatie die onmiddellijk door alle Israëlische leiders aan de kaak werden gesteld.

Als gevolg hiervan zijn de Palestijnen opnieuw afgeschilderd als slachtoffers zonder enige keuzevrijheid – een leugen die, ironisch genoeg, hen op geen enkele manier, vorm of vorm ten goede komt. Het dient niet om de vrede dichterbij te brengen; veeleer, alleen om Israël – een weliswaar onvolmaakt land met onvolmaakte burgers – in een onnauwkeurig daglicht af te beelden.

De auteur levert een bijdrage aan HonestReporting, waar een versie van dit artikel voor het eerst verscheen.

Bron: https://www.algemeiner.com/