Chag Purim Sameach (een vroegdevol poerimfeest); Shalom Chaverim (vrienden) van land en Volk Israel,
Durven dromen en een visie hebben op de toekomst vanuit G’ds belofte – dat kan, dat mag, en sterker nog, dat moet.
In Psalm 126 staat hoe G’d de ballingschap van Zijn volk omkeerde, als in een droom. Vandaag is het in de Hebreeuwse kalender niet maart, maar Adar. Aanstaande vrijdag vieren we Purim en lezen we het verhaal van Ester en Mordechai.
We zien hoe het lot (pur) van het Joodse volk op wonderlijke wijze werd omgekeerd en hoe Haman, een Amalekiet die het volk wilde uitroeien, zelf ten val werd gebracht. Dit keerpunt wordt jaarlijks op de 14e van de maand Adar gevierd, met veel wijn en blijdschap.
Juist vandaag, in deze benauwde tijden voor Israël, is Purim een heel uitdagend lichtpuntje, een herinnering dat het tij kan keren. Dat we nooit mogen ophouden met dromen en actief mogen blijven nadenken over een nieuwe werkelijkheid.
De Bijbelse beloften en de fysieke aanwezigheid van het Joodse volk vandaag, in het land Israël, geven in deze maand Adar zeker ruimte voor een Bijbels optimisme. Ja, de uitdagingen zijn groot, maar zo ook de mogelijkheden. In één oogwenk veranderde het lot van de Joden in Perzië van angst naar vreugde, en dat van Haman van haat en hoogmoed naar ondergang.
De werkelijkheid van gisteren kan veranderen in een nieuwe werkelijkheid voor morgen.
Een Abrahamitische Visie op Gaza’s Toekomst en het Midden-Oosten.
Het lijkt alsof de toekomst van Gaza en Israël gevangen zit tussen twee uitersten.
Aan de ene kant is er de doods cultus van Hamas, die met de steun van rijke sponsors een generatie heeft gecreëerd zonder liefde en respect voor het leven. Een groep van losse individuen zonder productiviteit of creativiteit, gevormd door jarenlange indoctrinatie waarin martelaarschap door geweld als de hoogste roeping van de mens wordt beschouwd.
Door de recente uitwisselingen van gijzelaars kreeg Hamas wekelijks gratis reclame over de hele wereld. Op deze manier wordt niet alleen de jeugd in Gaza vergiftigd met pure haat, maar ook de jongeren in Europa en Amerika.
Aan de andere kant zien we het toekomstbeeld voor Gaza, zoals enkele weken geleden gepresenteerd is, door president Trump. Een futuristisch paradijs met prachtige stranden, luxe hotels en materiële rijkdom. Dit is gelukkig geen doods cultuur, maar wel een projectie van vooruitgang die uitsluitend gebaseerd is op materiële groei, zonder enige spirituele diepgang.
Deze twee uitersten—destructieve ideologie versus een materialistische utopie—houden ons, lijkt het, gevangen in een dualistisch denkpatroon. Maar dat hoeft niet.
In 2005, twintig jaar geleden, was Gaza nog een bloeiend en zeer welvarend tuinbouwgebied.
Gaza maakt deel uit van Erets Israël, en dus gelden daar ook de Bijbelse landbouwwetten.
De wederopbouw van Gaza zou daarom altijd verbonden moeten zijn en blijven met het land, de aarde van Erets Israël.
Dit is mijns inziens geen utopie, maar een haalbare strategie. Door economische wederopbouw, een vernieuwd onderwijssysteem en de inzet van internationale pioniers kan Gaza veranderen van een onbewoonbaar gebied in een bloeiend centrum.
De vraag is niet of dit mogelijk is, maar of er leiders zijn die de moed hebben om deze weg in te slaan.
En of er pioniers zijn, die Gush Katif weer gaan herbouwen?
De keuze is, denk ik, helder: blijven we gevangen in destructieve propaganda en illusies, of bouwen we aan een toekomst waarin het leven centraal staat?
Geen revolutie met geweld of Ai illustraties maar een evolutie, een terugkeer naar de Weg, waar men mens, Adam, mag zijn en genieten in volle teugen.
————————————-
Datum 13-03-2025
Auteur: Tamar Manor
Afbeelding: Met AI gegenereerd door Danielle Manor
